Andrzej St. Dziuk

Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, mający za sobą rok nauki na wydziale Filozofii w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1980 roku rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, które zakończył z wyróżnieniem w roku 1984.

Na początku kariery reżyserskiej współpracował ze Starym Teatrem w Krakowie, gdzie zrealizował swój dyplom reżyserski. Pomysłodawca i założyciel Teatru 'Witkacy’. Dyrektor i reżyser w jednej osobie jest twórcą większości spektakli Teatru, przenosząc dzieła literackie (niekoniecznie dramaty) na scenę, dokonuje w nich dużych zmian – jest autorem opracowań tekstów swoich przedstawień i adaptacji. Często są to kompilacje kilku utworów. Jest również autorem wizji plastycznej – twórcą scenografii i kostiumów swych inscenizacji – poza realizacjami, do których zaprosił do współpracy wybitnych polskich artystów, m.in: Tadeusza Brzozowskiego, Andrzeja Kreutza Majewskiego, Jerzego Dudę-Gracza, Jerzego Skarżyńskiego, Jana Polewkę, Rafała Zawistowskiego, Jacka Staniszewskiego czy Zbigniewa Bajka.

Inspiracją dla jego twórczości są dramaty Witkacego: Pragmatyści, Autoparodia, Sonata b, OL 12-7 Steg, Wien na podstawie Szalonej lokomotywy, Wariat i zakonnica, Kurka wodna, Witkacy – Appendix na podstawie Niemytych dusz, Dzień dobry Państwu – Witkacy na podstawie Bezimiennego dzieła – ale także sztuki klasyczne i utwory współczesne, m.in.: Doktor Faustus Ch. Marlowe’a, Cabaret Voltaire, Czarownice z Salem A. Millera, Nic F. Mitterera, Caligula i Dżuma A. Camusa, Czarodziejska Góra T. Manna, Na przełęczy wg St. Witkiewicza i W. Eljasza, Bal w Operze J. Tuwima, Barabasz Pära Lagerkvista. Reżyserował także spektakle plenerowe oraz przedstawienia wykorzystujące niestandardowe miejsca na potrzeby teatralne.

W 1987 otrzymał wraz z Teatrem Nagrodę Artystyczną Młodych im. St. Wyspiańskiego. Rok później uhonorowano go Nagrodą Miesięcznika Teatr im. Konrada Swinarskiego oraz Nagrodą Związku Artystów Scen Polskich im. Leona Schillera. W 1993 roku nagrodzony został jego spektakl Dr Faustus, a on sam przez egipską krytykę uznany za najlepszego reżysera na X Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Kairze w 1998 roku (za spektakl Fin). Został także uhonorowany wraz z Zespołem Teatru Nagrodą Wojewody Nowosądeckiego, (1988,1991); Nagrodą Publiczności 24-ego Szczecińskiego Tygodnia Teatralnego, 1989; Nagrodą ZŁAMANEGO SZLABANU na VII Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym NA GRANICY, Cieszyn 1996 (spektakl Dr Faustus);oraz Statuetką Fotel Leona Schillera za najlepsze przedstawienie IV Przeglądu Współczesnego Dramatu w Zielonej Górze 2002 (Kurka Wodna). Na XXXII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych – Klasyka Polska 2007 spektakl DZIEŃ DOBRY PAŃSTWU – WITKACY na podstawie Bezimiennego dzieła w jego reżyserii otrzymał nagrodę dla zespołu aktorskiego.

Jako założyciel i pomysłodawca zakopiańskiego Teatru 'Witkacy’ od ponad 20 lat konsekwentnie tworzy spektakle nieobojętne, dotykające ludzi dzisiejszych, aczkolwiek odżegnujące się od zbyt dosłownie pojętej aktualizacji. Przedstawienia mające być próbą nawiązania rozmowy z publicznością, tak, aby każdy widz, będąc istnieniem poszczególnym, mógł odkryć w nich coś dla siebie. Szacunek wobec widza, gościnność, która spotykała przybywających w progi Teatru na Chramcówkach zyskały Teatrowi Witkiewicza sławę miejsca wyjątkowego, wręcz magicznego. Człowiek nie jest w nim zepchnięty do roli intruza i natręta, lecz wyniesiony do rangi gościa, pożądanego i oczekiwanego, człowiek – któremu oznajmiono jego cudowną godność, zatem człowiek wolny, swobodny, twórczy – oto widz jakiego zawsze pragnął Zespół Teatru 'Witkacy’. Zakopiański Teatr w rozumieniu jego dyrektora to Teatr – schronisko dla teatrałów; tj. wszystkich ludzi odczuwających wciąż żywą potrzebę obcowania ze sztuką. Teatr 'Witkacy’ chce dawać świadectwo prawdzie swego czasu, w czasach szalonego tempa przemian społecznych i mentalnościowych chce być miejscem sposobnym na chwilę szerszej refleksji nad samym sobą i nad oszalałym a pędzącym ku zagładzie światem. Teatr im. Witkiewicza jest TEATREM ARTYSTYCZNYM, takim, o jaki wołał jego duchowy patron. To właśnie teoria Czystej Formy Witkacego, choć pojmowana niestereotypowo, ma duży wpływ na tworzone przedstawienia i atmosferę teatru, w którym prezentowane są rozmaite recitale, koncerty i działa Galeria Teatru.

• W 2005 roku nagrodzony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
• Spektakl Barabasz Pära Lagerkvista w reżyserii Andrzeja Dziuka otrzymał Nagrodę Grand Prix za najlepsze przedstawienie IV Ogólnopolskiego Konkursu na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej 2009.
• Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za skuteczne wykorzystanie środków UE na kulturę w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007 – 2013.
• 16 maja 2014 roku odznaczony nagrodą Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
• 5 czerwca 2014 r, podczas uroczystej gali z okazji Święta Małopolski otrzymał Odznakę Honorową Województwa Małopolskiego – Krzyż Małopolski za aktywne działania na rzecz lokalnej społeczności oraz budowania społeczeństwa obywatelskiego.
• W 2014 roku podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA w Tarnowie zespołu Teatru uzyskał Grand Prix oraz Statuetkę Talii za spektakl Człapówki – Zakopane wg Andrzeja Struga.
• Nagroda za „klarowne i odkrywcze odczytanie zapomnianej, rzadko granej sztuki Witkacego” za spektakl „Metafizyka dwugłowego cielęcia” na 60. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych: 1. Festiwal Arcydzieł (2022)
• W 2023 roku nagrodzony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
• Laureat XI edycji Nagrody im. Zygmunta Hübnera CZŁOWIEK TEATRU 2024