Krzysztof Łakomik

Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie w roku 1984, przez jeden sezon grał w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, w Teatrze Witkacego od początku jego istnienia (1985).

• Efemer Typowicz – Witkacy-Autoparodia Witkacego (1985)
• Basilio – Życie jest snem Calderona (1985)
• Faust – Dr Faustus Marlowe’a (1986)
• Świat – Wielki teatr świata Calderona (1986)
• Abelard – Sic et non Duncana (1987)
• Melquiades – Macondo, Macondo… wg 100 lat samotności Marqueza (1987)
• Jakub – Jak wam się podoba Shakespeare’a (1989)
• Herod – Benedictus wg Salome Wilde’a (1989)
• Schigolch – Puszka Pandory Wedekinda (1991)
• Pan K-ski – Samotny wieczór wg Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego (1991)
• Anioł stróż – Kain Byrona (1992)
• Ślepy – Pieśń Abelone Rilke’go (1992)
• Ryszard III – Wyzwolenie – Nowe Witkacego (1992)
• John Smith – Ratuj się kto może Cooneya (1993)
• Ryszrd III, Samobójca – Pokusa Calderona (1993)
• Jajecznica – Ożenek Gogola (1995)
• Hale – Czarownice z Salem Millera (1995)
• Aktor – Bóg Allena (1996)
• Kleant – Tartuffe wg Świętoszka Moliera (1997)
• Noe – Arka Noego (1997)
• Marc – Sztuka Rezy (1997)
• Banko, Doktor – Tragedia Szkocka wg Makbeta Shakespeare’a (1998)
• Adolf – Seans Schaeffera (1998)
• Mistrz – Mistrz i Małgorzata Michała Bułhakowa (1999)
• Przewodnik – Sanduk Ad-Dunia (1999)
• Caligula – Caligula (1999)
• Efemer Typowicz – Kurka wodna Witkacego (1999)
• Kotron – Arsenał zjaw wg L. Pirandella (2000)
• Settembrini – Czarodziejska góra T. Manna (2001)
• Wojewoda – Mazepa J. Słowackiego (2001)
• Dr Bernard Rieux – Dżuma (2003)
• Valerio – Szach mat (2004)
• Tangen II – Tangen (2005)
• Kazimierz – Śnieg (2006)
• Hrabia Giers – Dzień Dobry Państwu – Witkacy (2006)
• Stary – Czarny punkt (2006)
• Prokurator, Nosiwoda, Bojownik – Barabasz (2008)
• Antoni S. – Antoni S., czyli Wieża Babel (2008)
• BOY II – Music-Hall (2010)
• Maksym B OFF Niepodległość 3 D w reż. Sz. Budzyka (2012)
• APRO, TEBANDRO, ŻOŁNIERZ RZYMSKI – w spektaklu Na Niby – Naprawdę Lope de Vegi w reż. A.Dziuka (2012)
• Doktor – Przezroczyste zero Alfonso Vallejo (2013)
• Cyryl – Wizyta nie w porę Copi – Raul Damonte Botana (2014)
• Karmazyniello – _(Stary) – (Jestem pamięcią – Obłąkany) – Metafizyka dwugłowego cielęcia, St. I. Witkiewicz w reż. A.Dziuka (2015)
• Ojciec – Opowieści o zwyczajnym szaleństwie, Petr Zelenka w reż. Agaty Biziuk (2015)
• Profesor martwych języków – TRANS(FUZJA), August Strindberg – WIERZYCIELE w reż. A.Dziuka (2016)
• Mężczyzna – „Psokot”, Łukasz Krzemiński, reż. Krzysztof Wnuk (2016)
• Generał – „Operetka”, Witold Gombrowicz, reż. Andrzej St. Dziuk (2017)
• Ojciec – „Z cyklu: Tatrzańskie. Część III: SPISKI – Hej!”, wg Wojciech Kuczok, reż. Andrzej St. Dziuk (2018)
• „STACHURA – się powie o tym wolniutko, a Ty tylko słuchaj”, na podstawie tekstów Edwarda Stachury, reż. Andrzej Bienias (2020)
• Narrator – „Akt Przerywany, czyli Teatr Nie(konsekwencji)”, na podstawie tekstów Tadeusza Różewicza, reż. Andrzej St. Dziuk (2020)
• Gajew – „Wiśniowy sad”, reż. Nikołaj Kolada (2021)
• „Hotel Utopia”, reż. Andrzej Bienias (2022)
• „Traktat o łuskaniu fasoli”, reż. Emilia Nagórka (2023)
• „Labirynt Schulza”, reż. Grzegorz Bral (2024)

Gra w Na przełęczy, Appendix, Bal w Operze, Kołatka, Człapówki – Zakopane, CCY-WITKAC-Y– Menażeria, TUUM EST.

Współtworzył Kto się boi Virginii Woolf? (2003) i Szach mat (2004).

W 2010 roku nagrodzony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Z Krzysztofem Łakomikiem rozmawia Agata Balcerowska-Całka; realizacja nagrania Maciej Wirmański