Krzysztof Wnuk

Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie w roku 1998, grając Kapitana i Fabiana w Wieczorze Trzech Króli W. Shakespeare’a w reżyserii A. Polony, Jegora Timofiejewicza w Samobójcy N. Erdmana w reżyserii J. Treli oraz Ratcliffa w Ryszardzie III W. Shakespeare’a – spektaklu dyplomowym Macieja Fugasa granym w Łaźni. Po szkole zatrudniony w Teatrze Witkacego.

• Damis – Tartuffe wg Świętoszka Moliera (1997)
• Fleance, Malcolm – Tragedia Szkocka wg Makbeta Shakespeare’a (1998)
• Mateusz Lewita – Mistrz i Małgorzata Michała Bułhakowa (1999)
• Cherea – Caligula (1999)
• Izaak Widmower – Kurka wodna Witkacego (1999)
• Karzeł Kwa-Kwa – Arsenał zjaw wg L. Pirandella (2000)
• Naphta – Czarodziejska góra T. Manna (2001)
• Mazepa – Mazepa J. Słowackiego (2001)
• Na przełęczy Stanisław Witkiewicz, reż. Andrzej St. Dziuk (2002)
• Cottard – Dżuma A. Camusa (2003)
• Millet – Pomroczność jasna (2003)
• Witkacy – Appendix St. I. Witkiewicz, reż. Andrzej St. Dziuk (2004)
• Panopticum Julian Tuwim (2004)
• Lichwiarz – Tangen (2005)
• Cynga – Dzień Dobry Państwu – Witkacy (2006)
• Policjant – Czarny punkt (2006)
• Ajgeus – Medea (2007)
• Dziadek, Krytyk II, Uczeń IV, Stary Żyd, Potakiewicz, Koguciński I, Krzykacz – Antoni S., czyli Wieża Babel (2008)
• Kapitan Metaferejn, Prezydent Archilides – Themerson – Wyrzutek (2008)
• Człapówki – Zakopane Andrzej Strug (2008)
• Dioklecjan – w spektaklu Na Niby – Naprawdę Lope de Vegi w reż. A.Dziuka (2012)
• Tuum Est Albowiem życie jest Inspiracja – twórczość St. I. Witkiewicza, poematy T. S. Eliota, Andrzej St. Dziuk (2012)
• Z cyklu: Żywioły – Halny (Niebezpieczne sny) reż. Andrzej St. Dziuk (2013)
• Pomocnik – Przezroczyste zero, Alfonso Vallejow reż. Krzysztofa Najbora (2013)
• Hubert – Wizyta nie w porę, Copi Raul Damonte Botana w reż. Bartłomieja Wyszomirskiego (2014)
• Rivers (Mamona) – Metafizyka dwugłowego cielęcia, St. I. Witkiewicz w reż. A.Dziuka (2015)
• Hello Da-Da reż. Andrzej St. Dziuk (2015)
• Demonizm Zakopiański (variétés) St. I. Witkiewicz, reż. Andrzej St. Dziuk (2016)
• Oram – „Dom widzących ducha” S. Gołosowker, reż. Agata Biziuk (2017)
• Profesor – „Operetka” w.Gombrowicza, reż. Andrzej St. Dziuk (2017)
• MI. – RAZ – DWA – RAZwg Fernando Arrabala, reż. Andrzej St. Dziuk (2018)
• Mężczyzna – „TAKIE MAŁE NIC” reż. Andrzej St. Dziuk (2019)
• Skrzypek – „Rzeźnia”, wg Sławomira Mrożka, reż. Andrzej St. Dziuk (2019)
• „Akt Przerywany, czyli Teatr Nie(konsekwencji)”, na podstawie tekstów Tadeusza Różewicza, reż. Andrzej St. Dziuk (2020)
• MI. – „DA CAPO AL FINE”, wg Fernando Arrabala, reż. Andrzej St. Dziuk (2021)
• Simeonow Piszczyk – „Wiśniowy sad”, reż. Nikołaj Kolada (2021)
• „Hotel Utopia”, reż. Andrzej Bienias (2022)
• „Traktat o łuskaniu fasoli”, reż. Emilia Nagórka (2023)
• „Labirynt Schulza”, reż. Grzegorz Bral (2024)

Grał w spektaklach: C’est la vie!, Bal w Operze, Kołatka, Don Kichot Uleczony.

Współtworzył spektakl Kabaret Horyzontalny.

Krzysztof Wnuk uzyskał wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rolę Narratora w spektaklu Dementia Praecox Zakopianiensis w ramach II edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej.

Wyreżyserował w ramach Sceny Prezentacji Aktorskich przedstawienia Pieśń nad pieśniami Wiesława Dymnego (2011) oraz spektakl Psokot Łukasza Krzemińskiego (2016).

Z Krzysztofem Wnukiem rozmawia Agata Balcerowska-Całka; realizacja nagrania Maciej Wirmański