Marek Wrona

Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie w roku 1995. Po szkole zatrudniony w Teatrze Witkacy.

Jako nauczyciel prowadzi zajęcia teatralne w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Artystycznej w Zakopanem.

• Wojtaszek – OL 12-7 (StEG, WIEN) wg Szalonej lokomotywy Witkacego (1994)
• Cheever – Czarownice z Salem Arthura Millera (1995)
• Student Arkenholz – Sonata widm Strindberga (1996)
• Działacz społeczny – Panna Tutli-Putli Witkacego (1996)
• Samuraj, Rycerz, Ksiądz – Fin Artaud (1996)
• Zgoda – Tartuffe wg Świętoszka Moliera (1997)
• Lennox – Tragedia szkocka wg Makbeta Shakespeare’a (1998)
• Mistrz – Seans Schaeffera (1998)
• Aleksander Iwanycz Wwiedienski – Pif! Paf! Puf! (1998)
• Bezdomny – Mistrz i Małgorzata Michała Bułhakowa (1999)
• Husayn, Panna Młoda – Sanduk Ad-Dunia (1999)
• Młody Scypion – Caligula (1999)
• Edgar Wałpor – Kurka wodna Witkacego (1999)
• Drobny – Arsenał zjaw wg L. Pirandella (2000)
• Hans Castorp – Czarodziejska góra T. Manna (2001)
• Król – Mazepa J. Słowackiego (2001)
• Ojciec Paneloux – Dżuma A. Camusa (2003)
• Richard – Pomroczność jasna (2003)
• Tangen – Tangen (2005)
• Bal w operze (2005)
• Grabarz I – Dzień Dobry Państwu – Witkacy (2006)
• Kreon – Medea (2007)
• Stryj Józef, Krytyk, Uczeń III – Antoni S., czyli Wieża Babel (2008)
• Karabinier, Doradca Morski, Uczony Biały – Themerson – Wyrzutek (2008)
• Vir – OFF Niepodległość 3 D w reż. Sz. Budzyka (2012)
• CARINO, TANCERZ w spektaklu Na Niby – Naprawdę Lope de Vegi w reż. A.Dziuka (2012)
• Simón – Przezroczyste zero Alfonso Vallejo w reż. Krzysztofa Najbora (2013)
• Profesor Vertudeau – Wizyta nie w porę Copi – Raul Damonte Botana (2014)
• Alesz – Opowieści o zwyczajnym szaleństwie Petra Zelenki w reż. Agaty Biziuk (2015)
• Metafizyka dwugłowego cielęcia St. I. Witkiewicz w reż. A Dziuka (2015)
• Demonizm Zakopiański (variétés) St. I. Witkiewicz w reż. A Dziuka (2016)
• Tata – Czy w niebie jest cyrk? Aglaja Veteranyi, reż. Justyna Kowalska (2016)
• Mistrz Fior – Operetka Witold Gombrowicz, reż. Andrzej St. Dziuk (2017)
• Anarchista – „Dom widzących ducha” S. Gołosowker, reż. Agata Biziuk (2017)
• TO. – RAZ – DWA – RAZ wg Fernando Arrabala, reż. Andrzej St. Dziuk (2018)
• JA (część III) – „Z cyklu: Tatrzańskie. Część III: SPISKI – Hej!”, wg Wojciecha Kuczoka, reż. Andrzej St. Dziuk (2018)
• „Akt Przerywany, czyli Teatr Nie(konsekwencji)”, na podstawie tekstów Tadeusza Różewicza, reż. Andrzej St. Dziuk (2020)
• „STACHURA – się powie o tym wolniutko, a Ty tylko słuchaj”, na podstawie tekstów Edwarda Stachury, reż. Andrzej Bienias (2020)
• Jepichodow – „Wiśniowy sad”, reż. Nikołaj Kolada (2021)
• Pan Zy – „Chimeryczny lokator”, reż. Andrzej St. Dziuk (2022)
• „Labirynt Schulza”, reż. Grzegorz Bral (2024)

Grał w spektaklach: Bal w Operze, Ceremonie, Fujawica, Dżuma, Don Kichot Uleczony.

Wystąpił także w Katzenjammerze, Bogu, Arce Noego i C’est la vie!.

• Na przełęczy
• Appendix
• Panopticum
• Człapówki-Zakopane
• Halny (Niebezpieczne sny)
• Hello
• TUUM EST
• Demonizm Zakopiański (varieté)

Zadebiutował jako reżyser w ramach Sceny Prezentacji Aktorskich przedstawieniem Kruk wg Alfonso Sastre (2011).

Z Markiem Wroną rozmawia Agata Balcerowska-Całka; realizacja nagrania Maciej Wirmański